Evcil hayvan ebeveynlerinin en yaygın şikayetlerinden biri, köpeklerinin yalnız bırakıldıklarında rahatsız edici veya eve zarar verici davranmalarıdır. Köpekleri etrafa çis ya da kaka yapabilir, havlayabilir, uluyabilir, etrafı kemirebilir, kazabilir veya kaçmaya çalışabilir. Bu problemler genellikle belirli ev içi kurallarının öğretilmesi gerektiğine işaret etse de aynı zamanda sıkıntı/stres belirtileri de olabilir. Bir köpek sahipleri evden ayrılmaya hazırlanırken salya akıtmaya ve diğer kaygı belirtilerini göstermeye başladıysa bu, köpeğin ev eğitimi almadığının veya hangi oyuncakların kendisine ait olduğunu bilmediğinin göstergesi değildir. Bunlar köpeğin ayrılık kaygısı yaşadığının belirtileridir. Ayrılık kaygısı, köpekler, bağlı oldukları kişi olan koruyucularından ayrıldıkları için üzüldüklerinde tetiklenir. Ayrılık kaygısı olan köpekler ev eşyalarına zarar verebilecekleri gibi stresine dayanamadıkları yanlızlıkları nedeniyle evde kaçıp gitmek isteyebilirler.
Ayrılık kaygısından muzdarip bazı köpekler, sahipleri daha evden ayrılmaya hazırlanırken tedirgin olurlar. Diğerleri, sahipleri ayrılmadan önce veya sahipleri yokken endişeli veya depresif görünür. Bazıları sahiplerinin gitmesini engellemeye çalışır. Genellikle, bir kişi, ayrılık kaygısı olan bir köpeği terk ettikten hemen sonra - genellikle dakikalar içinde - köpek havlamaya ve diğer sıkıntılı davranışları göstermeye başlar. Kişi eve döndüğünde, köpek annesini veya babasını görmeyeli yıllar olmuş gibi davranır!
Ayrılık kaygısı olan bir köpeği tedavi ederken amaç, köpeğin altta yatan kaygısını, ona yalnız bırakılmaktan zevk almayı veya en azından buna tahammül etmeyi öğreterek çözmektir. Bu, köpeğin endişesine neden olan durumu, yani yalnız olmayı, korku veya endişe yaşamadan deneyimlemesi için çevresindeki her şeyi düzenleyerek gerçekleştirilir.
Ayrılık Kaygısının Yaygın Belirtileri
Aşağıda, ayrılık kaygısını gösterebilecek semptomların bir listesi bulunmaktadır:
İdrar ve Defekasyon
Bazı köpekler, yalnız bırakıldıklarında veya sahiplerinden ayrıldıklarında cis ve kaka yaparlar. Ote yandan bir köpek sahibinin yanında çişini veya dışkısını yapıyorsa, bunun nedeni muhtemelen ayrılık kaygısı değildir.
Havlama ve Uluma
Ayrılık kaygısı olan bir köpek, yalnız bırakıldığında veya sahibinden ayrıldığında havlayabilir veya uluyabilir. Bu tür havlama veya uluma ısrarcıdır ve yalnız bırakılma dışında hiçbir şey tarafından tetiklenmemiş gibi görünmektedir.
Kemirme, Kazma ve Esyalara Zarar Verme
Ayrılık kaygısı olan bazı köpekler, yalnız bırakıldığında veya sahiplerinden ayrıldıklarında nesneleri, kapı çerçevelerini veya pencere pervazlarını çiğner, kapıları ve girişleri kazar veya evdeki nesnelere zarar verir. Bu davranışlar, dişlerin kırılması, patilerin kesilmesi veya sıyrılması ve tırnakların zarar görmesiyle sonuçlanabilir. Bir köpeğin kemirmesi, eşelemesi ve eşyalara zarar vermesi ayrılık kaygısından kaynaklanıyorsa, bu genellikle sahibinin yanındayken olmaz.
Kaçış
Ayrılık kaygısı yaşayan bir köpek, yalnız kaldığında veya sahibinden ayrıldığında kapalı olduğu bir alandan kaçmaya çalışabilir. Köpek, kapıları veya pencereleri kazmaya ve çiğnemeye çalışabilir, bu da -yukarıda da belirtildiği gibi - dişlerin kırılması, ön patilerin kesilmesi veya sıyrılması ve tırnakların hasar görmesi gibi yaralanmalara neden olabilir. Köpeğin kaçma davranışı ayrılık kaygısından kaynaklanıyorsa, sahibi yanındayken bu durum ortaya çıkmaz.
Aşağı yukarı yürüme
Bazı köpekler, yalnız bırakıldıklarında veya koruyucularından ayrıldıklarında belirli bir cizgi boyunca sabit bir düzende yürür veya tırıs koşar. Bazı köpekler dairesel hareket ederken, diğerleri düz çizgiler halinde ileri geri yürürler. Bir köpeğin volta atma davranışına ayrılık kaygısı neden oluyorsa, bu genellikle sahibi yanındayken ortaya çıkmaz.
Kaprofaji
Bazı köpekler, yalnız bırakıldıklarında veyasahiplerinden ayrıldıklarında dışkılar ve
dışkılarının tamamını veya bir kısmını tüketirler. Bir köpek ayrılık kaygısı nedeniyle dışkı yerse, muhtemelen bu davranışı sahibinin yanında yapmaz.
Neden Bazı Köpekler Ayrılık Kaygısı Geliştirir?
Köpeklerin tam olarak neden ayrılık kaygısı geliştirdiğini gösteren kesin bir kanıt yoktur. Bununla birlikte, barınaklardan sahiplenilen köpeklerin, yavruluktan beri tek bir aile tarafından bakılan köpeklere göre çok daha fazla bu davranış sorunu olduğu için, bir köpeğin hayatındaki önemli bir kişiyi veya grubu kaybetmenin ayrılık kaygısına yol açabileceğine inanılmaktadır. Diğer daha az dramatik değişiklikler de bu bozukluğu tetikleyebilir. Aşağıda, ayrılık kaygısının gelişimi ile ilişkilendirilen durumların bir listesi bulunmaktadır.
Sahip veya Aile Değişikliği
Terk edilmek, bir sığınağa teslim edilmek veya yeni bir sahibe ya da aileye verilmek ayrılık kaygısının gelişimini tetikleyebilir.
Günlük Programda Değişiklik
Bir köpeğin ne zaman veya ne kadar süreyle yalnız kaldığına ilişkin günlük programındaki ani bir değişiklik, ayrılık kaygısının gelişimini tetikleyebilir. Örneğin, bir köpeğin sahibi evden çalışıyorsa ve bütün gününü köpeğiyle geçiriyorsa, ancak daha sonra köpeğini her seferinde altı saat veya daha fazla yalnız bırakmasını gerektiren yeni bir iş bulursa, köpek bu değişiklik nedeniyle ayrılık kaygısı geliştirebilir.
Ev değişikliği
Yeni bir konuta taşınmak, ayrılık kaygısını tetikleyebilir.
Hane Üyeliği Değişikliği
Bir aile üyesinin ölüm veya taşınma nedeniyle ani yokluğu, ayrılık kaygısını tetikleyebilir.
Elenmesi Gereken Tıbbi Sorunlar
Tıbbi Sorunlardan Kaynaklanan İdrar Kaçırma
Bazı köpeklerin eve cis yapmasina, tibbi olarak mesanenin "sızdırdığı" seklinde tanimlanan idrar kaçırma neden olur. İdrar kaçırma sorunu olan köpekler genellikle cis yaptiklarindan habersiz görünürler. Bazen uyurken idrar yaparlar. İdrar yolu enfeksiyonu, yaşlılığın neden olduğu zayıf sfinkter, kısırlaştırma ameliyatından sonra hormonla ilgili sorunlar, mesane taşları, diyabet, böbrek hastalığı, Cushing hastalığı, nörolojik sorunlar ve cinsel organ anormallikleri dahil olmak üzere bir dizi tıbbi sorun köpeklerin idrar yollarında inkontinansa neden olabilir. Ayrılık kaygısı için davranış değişikliği yapmaya çalışmadan önce, tıbbi sorunları elemek için lütfen köpeğinizin veterinerine görünün.
Ilaçlar
Sık idrara çıkma ve ev icine cis kacirmasina neden olabilecek bir dizi ilaç mevcuttur. Köpeğiniz herhangi bir ilaç kullanıyorsa, yan etkilerini öğrenmek için lütfen veterineriyle iletişime geçin.
Dışlanacak Diğer Davranış Sorunları
Bazen bir köpeğin ayrılık kaygısı olup olmadığını belirlemek zordur. Bazı yaygın davranış sorunları benzer belirtilere neden olabilir. Köpeğinizin ayrılık kaygısı olduğu sonucuna varmadan önce, aşağıdaki davranış sorunlarını elemek önemlidir:
İtaatkâr veya Heyecan Nedenli İşeme
Bazı köpekler selamlaşma, oyun oynama, fiziksel temas sırasında veya azarlanma veya cezalandırılma sırasında idrar yapabilir. Bu tür köpekler, etkileşimler sırasında kuyruğu aşağıda tutmak, kulakları başa doğru düzleştirmek, çömelmek veya sırt üstü yuvarlanmak ve göbeği açığa çıkarmak gibi itaatkar duruşlar sergileme eğilimindedir.
Eksik Tuvalet Eğitimi
Ara sıra evde idrar yapan bir köpek, tamamen tuvalet eğitimi almamış olabilir. Tuvalet eğitimi tutarsız veya sahibi izlerken veya yakınındayken çis yapmaktan korkmasına neden olan cezalar veriliyor olabilir.
İdrar İşaretleme
Bazı köpekler koku işareti yaptıkları için eve işerler. Bir köpek kokusunu, dikey yüzeylerde küçük miktarlarda idrar yaparak işaretler. Çoğu erkek köpek ve bazı dişi köpekler idrar yapmak için bacaklarını kaldırırlar.
Genc Kopek Haylazligi
Pek çok genç köpek, sahipleri uzaktayken hatta sık sık evdelerken bile etrafa zarar verici kemirme veya kazma hareketleriyle meşgul olur. Bu, doğru kontrol edildiğinde köpek olgunlaştıkça azalıp yok olacaktır.
Can sıkıntısı
Köpeklerin zihinsel uyarılmaya ihtiyacı vardır ve bazı köpekler, sıkıldıkları ve yapacak bir şeyler aradıkları için yalnız bırakıldıklarında esyalara zarar verici olabilirler. Bu köpekler genellikle endişeli görünmezler.
Aşırı Havlama veya Uluma
Bazı köpekler, çevrelerindeki alışılmadık görüntüler ve sesler gibi çeşitli tetikleyicilere tepki olarak havlar veya ulur. Genellikle sahipleri evdeyken ve uzaktayken gurultu yaparlar. Bu tür bir sorun hakkında daha fazla bilgi için lütfen Havlama ve Uluyan makalelerimize bakın.
Köpeğinizin Ayrılık Kaygısı Varsa Ne Yapmalısınız?
Hafif Ayrılık Kaygısı Tedavisi
Köpeğinizde hafif bir ayrılık kaygısı varsa, karşı koşullandırma sorunu azaltabilir veya çözebilir. Karşı koşullandırma, bir hayvanın korkulu, endişeli veya agresif tepkisini hoş, rahat bir tepkiye dönüştüren bir tedavi sürecidir. Korkulan veya sevilmeyen bir kişinin, hayvanın, alanin, nesnenin veya durumun görüntüsünü veya varlığını gerçekten iyi bir şeyle, köpeğin sevdiği bir şeyle ilişkilendirerek yapılır. Zamanla köpek, korktuğu her şeyin aslında kendisi için iyi şeyler öngördüğünü öğrenir.
Ayrılık kaygısı olan köpekler için karşı koşullandırma, yalnız olmakla lezzetli yemekler gibi iyi şeyler arasında bir ilişki geliştirmeye odaklanır. Bu tür bir çağrışım geliştirmek için, evden her ayrıldığınızda, köpeğinize, bitirmesi en az 20 ila 30 dakika sürecek yiyeceklerle doldurulmuş bir yapboz oyuncağı verebilirsiniz. Örneğin, köpeğinize az yağlı krem peynir, sprey peynir veya az yağlı fıstık ezmesi, dondurulmuş muz ve süzme peynir veya konserve köpek maması ve kuru mama gibi gerçekten lezzetli bir şeyle doldurulmuş bir KONG® vermeyi deneyin. Hatta bir KONG dondurulabilir, böylece tüm mamayı dışarı çıkarmak köpeğinizin daha da fazla zamanını alır. Eve döner dönmez bu özel oyuncakları ortadan kaldırdığınızdan emin olun, böylece köpeğiniz onlara ve içindeki yüksek değerli yiyeceklere yalnızca kendi başınayken erişebilecegini anlar.
Köpeğinizin günlük öğünlerinin tamamını özel oyuncaklarla besleyebilirsiniz. Örneğin, her sabah işe gitmeden önce köpeğinize kahvaltısının yanında bir veya iki doldurulmuş KONG ve bazı lezzetli ikramlar verebilirsiniz. Bununla birlikte, bu yaklaşımın yalnızca hafif ayrılık kaygısı vakalarında işe yarayacağını unutmayın, çünkü çok endişeli köpekler genellikle sahipleri evde olmadığında yemek yemezler.
Orta ve Şiddetli Ayrılık Kaygısı Tedavisi
Orta veya şiddetli ayrılık kaygısı vakaları, daha karmaşık bir duyarsızlaştırma ve karşı koşullandırma programı gerektirir. Bu durumlarda, kaygı yaratmayan birçok kısa ayrılıkla başlayarak ve ardından haftalarca süren günlük seanslar boyunca ayrılıkların süresini kademeli olarak artırarak bir köpeği yavaş yavaş yalnız kalmaya alıştırmak çok önemlidir.
Aşağıdaki adımlar, bir duyarsızlaştırma ve karşı koşullandırma programını kısaca açıklamaktadır. Lütfen bunun kısa ve genel bir açıklama olduğunu unutmayın.
Duyarsızlaştırma ve karşı koşullandırma karmaşıktır ve gerçekleştirmesi zor olabilir. Korkutmak kaçınılmalıdır, aksi takdirde prosedür geri teper ve köpek daha çok korkar. Tedavi, evcil hayvanın tepkilerine göre ilerlemesi ve değişmesi gerektiğinden ve bu tepkilerin okunması ve yorumlanması zor olabileceğinden, duyarsızlaştırma ve karşı koşullandırma, eğitimli ve deneyimli bir profesyonelin rehberliğini gerektirir. Bir duyarsızlaştırma ve karşı şartlandırma planı tasarlama ve uygulama konusunda yardım için Sertifikalı Uygulamalı Hayvan Davranışçısına (CAAB veya ACAAB) veya kurul onaylı bir veteriner davranış uzmanına (Dip ACVB) danışın. Bir davranışçı bulamazsanız, Sertifikalı Profesyonel Köpek Eğitmeni'nden (CPDT) yardım isteyebilirsiniz, ancak eğitmenin size yardımcı olmaya yetkili olduğundan emin olun. CPDT sertifikası için bu tür bir uzmanlık gerekli olmadığından, korkuyu duyarsızlaştırma ve karşı koşullandırma ile tedavi etme konusunda eğitim ve deneyime sahip olup olmadığını belirleyin. Bölgenizdeki bu uzmanlardan birini bulmak için lütfen Profesyonel Davranış Yardımı Bulma makalemize bakın.
Birinci Adım: Ayrılış Öncesi İpuçları
Yukarıda bahsedildiği gibi, bazı köpekler, sahipleri ayrılmaya hazırlanırken endişeli hissetmeye başlar. Örneğin, bir köpek, sahibinin makyaj yaptığını, ayakkabı ve palto giydiğini ve ardından bir çanta veya araba anahtarı aldığını fark ettiğinde asagi yukari volta atmaya, nefes nefese kalmaya ve sızlanmaya başlayabilir. (Köpeğinizi yalnız bırakmaya hazırlanırken endişe belirtileri göstermiyorsa, aşağıdaki ikinci adıma atlayabilirsiniz.) Ayrılma öncesi ritüeller sırasında üzülen köpeklerin sahipleri, köpeklerinin aşırı kaygısını tetiklemeden birkaç saniyeliğine bile ayrılamazlar. Köpeğiniz gideceğinize dair işaretler görebilir (ceketinizi giymeniz veya anahtarlarınızı almanız gibi) ve yalnız kalma konusunda o kadar endişelenebilir ki kendini kontrol edemez ve geri geleceğinizi unutur.
İkinci Adım: Kademeli Ayrılmala
Köpeğiniz ayrılmadan önce daha az endişeliyse, muhtemelen yukarıdaki ayrılma öncesi tedaviyi atlayabilir ve çok kısa ayrılmalarla başlayabilirsiniz. Ana kural, yoklugunuzu köpeğinizin üzülmesi için geçen süreden daha kısa olacak şekilde planlamaktır. Başlamak için, köpeğinizi, banyo gibi evdeki bir iç kapının yanında görüş alanı dışında kalması için eğitin. Siz banyo kapısının diğer tarafına giderken köpeğinize oturmayı öğretebilirsiniz. (Yardım için bir Sertifikalı Profesyonel Köpek Eğitmeni ile de iletişime geçebilirsiniz. Bölgenizde bir CPDT bulmak için lütfen Profesyonel Davranış Yardımı Bulma makalemize bakın.) Kapının diğer tarafında, dışarıda beklediğiniz süreyi kademeli olarak artırın. Bekleme pratiği yaparken, köpeğinizin ayrılma öncesi ipuçlarına alışması için de çalışabilirsiniz. Örneğin, köpeğinizden beklemesini isteyin. Ardından montunuzu giyin, çantanızı alın ve köpeğiniz beklemeye devam ederken banyoya gidin.
· Bir yatak odası kapısında ve daha sonra bir çıkış kapısında görüş alanı dışında kalma egzersizleri yapmaya devam edin. Her zaman ön kapıdan çıkıyorsanız, önce arka kapıdaki egzersizleri yapın. Köpeğinizle çıkış kapılarında çalışmaya başladığınızda, "bekleme oyunu" oynama geçmişi olduğu için endişeli davranmamalıdır.
· Bu noktada, çok kısa yoklugunuzu iceren eğitiminize dahil etmeye başlayabilirsiniz. Yalnızca bir ila iki saniye süren yanindan ayrilmalarla başlayın ve ardından köpeğinizin görüş alanından çıktığınız süreyi yavaşça artırın. Beş ila on saniyelik ayrılıklara kadar eğittiğinizde, kapıdan çıkmadan hemen önce köpeğinize doldurulmuş bir oyuncak vererek karşı koşullandırma oluşturun. Mamayla doldurulmuş oyuncak aynı zamanda köpeğe bunun "güvenli" bir ayrılık olduğunu söyleyen bir güvenlik işareti olarak da çalışır.
Seanslarınız sırasında, devamsızlıklar arasında birkaç dakika beklediğinizden emin olun. Her kısa ayrılıktan sonra, siz tekrar ayrılmadan önce köpeğinizin tamamen rahatlamış olduğundan emin olmanız önemlidir. Hemen tekrar ayrılırsanız, köpeğiniz bir önceki ayrılıktan dönüşünüzün heyecanını yaşarken, bir sonraki yokluğu yaşadığında şimdiden heyecanlanmış hissedecektir. Bu uyarılma, bir sonraki ayrılığa daha az tahammül etmesine neden olabilir ve bu da sorunu iyileştirmekten çok daha kötü hale getirebilir.
Dışarı çıkarken ve girerken çok sakin ve sessiz davranmayı unutmayın. Bu, orada olduğunuz zaman ile gittiğiniz zaman arasındaki farkı azaltacaktır.
Köpeğinizin ayrılığın uzunluğundaki bir artışı ne zaman tolere edebildiğine karar vermelisiniz. Her köpek farklı tepki verir; bu nedenle standart bir zaman çizelgesi yoktur. Köpeğinizin yalnız kaldığı süreyi ne zaman artıracağınıza karar vermek çok zor olabilir ve birçok kopek sahibi hata yapar. Tedavinin hızla ilerlemesini istedikleri icin köpeklerini çok uzun sürelere maruz bıraktıklarinda bu tekrar kaygıya neden olur ve sorunu daha da kötüleştirir. Bu tür bir hatayı önlemek için köpeğinizde stres belirtileri olup olmadığına dikkat edin. Bu işaretler genişlemiş gözbebekleri, nefes nefese kalma, esneme, tükürük salgılama, titreme, volta atma ve coşkulu selamlamayı içerebilir. Stres tespit ederseniz, ayrılışlarınızın uzunluğunu köpeğinizin tekrar rahatlayabileceği bir noktaya kadar kısaltmalısınız. Sonra o seviyeden tekrar başlayın ve daha yavaş ilerleyin.
40 dakikalık devamsızlık oluşturmak için önemli miktarda zaman harcamanız gerekir çünkü köpeğinizin endişeli tepkilerinin çoğu, yalnız kaldığı ilk 40 dakika içinde ortaya çıkacaktır. Bu, haftalarca koşullandırmanın ardından, köpeğinizin her seviyedeki toleransına bağlı olarak, ayrılma sürenizi her seansta veya her birkaç seansta yalnızca birkaç saniye artıracağınız anlamına gelir. Köpeğiniz sizden 40 dakikalık ayrılığı tolere edebildiğinde, yokluğunuzu daha büyük zaman dilimleriyle artırabilirsiniz (ilk başta 5 dakikalık artışlarla, daha sonra 15 dakikalık artışlarla). Köpeğiniz üzülmeden veya endişelenmeden 90 dakika yalnız kalabildiğinde, muhtemelen dört ila sekiz saat dayanabilir. (Güvende olmak için, önce onu dört saat yalnız bırakmayı deneyin ve ardından birkaç gün içinde tam sekiz saate kadar çalışın.)
Hafta sonları günde birkaç seans ve hafta içi günde iki seans, genellikle işe gitmeden önce ve akşamları uygulayabilirseniz, bu tedavi süreci birkaç hafta içinde tamamlanabilir.
Ayrılık Kaygısı Tedavisinin Gerekli Bir Bileşeni
Herhangi bir tür korkuya karşı duyarsızlaştırma sırasında, köpeğinizin endişesini veya korkusunu tetikleyen şeyin tam gelişmiş versiyonunu asla deneyimlememesini sağlamak önemlidir. Yalnızca onu korkutmayan düşük yoğunluklu bir versiyonu deneyimlemelidir. Aksi takdirde kendisini üzen durumlarda sakin ve rahat hissetmeyi öğrenemeyecektir. Bu, ayrılık kaygısı tedavisi sırasında, duyarsızlaştırma seanslarınız dışında köpeğinizin yalnız bırakılamayacağı anlamına gelir. Neyse ki pek çok alternatif düzenleme var:
· Mümkünse, köpeğinizi sizinle ise götürün.
· Bir aile üyesinin, arkadaşın veya köpek bakıcısının evinize gelmesini ve siz evde yokken köpeğinizle kalmasını sağlayın. (Ayrılık kaygısı çeken köpeklerin çoğu, yanlarında biri olduğu sürece iyidir. Bu kişinin mutlaka siz olmanıza gerek yoktur.)
· Köpeğinizi bir bakıcının evine veya köpek bakımevine götürün.
· Ayrılık kaygısı çeken birçok köpek, arabada bırakıldığında sorun olmaz. Köpeğinizi bir arabada bırakmayı deneyebilirsiniz, ancak bunu yalnızca hava serinse yapabilirsiniz. Dikkatli olun: Köpekler, sıcak havalarda (70 Fahrenheit derece ve üzeri) arabalarda bırakılırsa, sadece birkaç dakika için bile sıcak çarpmasına maruz kalabilir ve ölebilir. Arabanızın içinin ısınmadığından emin olmadığınız sürece köpeğinizi arabada BIRAKMAYIN.
· Kademeli yokluk egzersizlerinize ek olarak, tüm selamlaşmalar (merhabalar ve vedalaşmalar) çok sakin bir şekilde yapılmalıdır. Veda ederken, köpeğinizin kafasına hafifçe vurun, veda edin ve bırakın. Benzer şekilde, eve geldiğinizde köpeğinize merhaba deyin ve sakinleşip rahatlayana kadar onunla daha fazla ilgilenmeyin. Eve döndüğünüzde köpeğinizin rahatlaması için gereken süre, kaygı düzeyine ve bireysel mizacına bağlı olacaktır. Eve geldiğinizde köpeğinizin heyecan düzeyini azaltmak için, oturmak veya pati vermek gibi daha önce öğrendiği bazı basit davranışları yapmasını isteyerek dikkatini dağıtmaya yardımcı olabilir.
Ev içi kafesini kullanmak ya da kullanmamak?
Ev ici kafesinin yalnız kaldiklarinda gidecekleri güvenli yer olduğunu öğrenirlerse, bazı köpekler için ev ici kafesi eğitimi yardımcı olabilir. Bununla birlikte, diğer köpekler için ev ici kafesi, ek stres ve kaygıya neden olabilir. Ev ici kafesi kullanmayı denemeniz gerekip gerekmediğini belirlemek için, kafes eğitimi sırasında ve siz evdeyken kafeste bırakıldığında köpeğinizin davranışını izleyin. Sıkıntı belirtileri gösteriyorsa (yoğun nefes alma, aşırı tükürük salgılama, çılgınca kaçma girişimleri, ısrarlı uluma veya havlama), ev icinde kafeste tutmak onun için en iyi seçenek değildir. Ev ici kafesi kullanmak yerine, köpeğinizi bebek kapısıyla sınırlandırımış bir odaya hapsetmeyi deneyebilirsiniz.
Köpeğinizin Yapması İçin Bolca “İş” Sağlayın
Bolca fiziksel ve zihinsel uyarı sağlamak, özellikle kaygı içerenler olmak üzere birçok davranış problemini tedavi etmenin hayati bir parçasıdır. Köpeğinizin zihnini ve vücudunu çalıştırmak, hayatını büyük ölçüde zenginleştirebilir, stresi azaltabilir ve normal köpek davranışları için uygun çıkışlar sağlayabilir. Ek olarak, fiziksel ve zihinsel olarak yorgun bir köpeğin, yalnız bırakıldığında harcayacak fazla enerjisi yoktur. Köpeğinizi meşgul ve mutlu tutmak için aşağıdaki önerileri deneyin:
· Köpeğinize her gün en az 30 dakika aerobik aktivite (örneğin koşma ve yüzme) yaptirin. Köpeğinizi tek başına bırakmak zorunda kalmadan hemen önce egzersiz yapmaya çalışın. Bu, siz yokken rahatlamasına ve dinlenmesine yardımcı olabilir.
· Köpeğinizle getirme ve halat çekme gibi eğlenceli, etkileşimli oyunlar oynayın.
· Köpeğinizi günlük yürüyüşlere ve gezilere çıkarın. Yeni kokuları ve manzaraları deneyimleyebilmesi için farklı rotalar kullanın ve yeni yerleri olabildiğince sık ziyaret edin.
· Köpeğiniz diğer köpekleri seviyorsa, köpek arkadaşlarıyla tasmasız oynamasına izin verin.
· Sık sık yiyecek yapboz oyuncakları verin. Köpeğinize yemeklerini bu oyuncaklarda besleyebilir veya içini biraz fıstık ezmesi, peynir veya yoğurtla doldurabilirsiniz. Ayrıca köpeğinize çeşitli çekici yenilebilir ve yenmeyen çiğneme ürünleri verin. Yapboz oyuncakları ve çiğneme malzemeleri, köpekler üzerinde sakinleştirici bir etkiye sahip olduğu gösterilen çiğneme ve yalamayı teşvik eder. Köpeğinizi her yalnız bıraktığınızda onları sağladığınızdan emin olun.
· Siz ayrılırken evinizin veya bahçenizin etrafına küçük mama parcalari saklayarak köpeğinizin yemeklerini "avlamasını" sağlayın. Çoğu köpek bu oyunu sever!
· Köpeğinizin zihinsel aktivitesini artırmak ve sizinle köpeğiniz arasındaki bağı güçlendirmek için ödüle dayalı bir eğitim sınıfına kaydolun. Size ve köpeğinize öğrenilecek pek çok harika beceri ve birlikte oynayacakları oyunlar kazandırabilecek grup veya özel sınıflar için Sertifikalı Profesyonel Köpek Eğitmeni ile iletişime geçin. Siz ve köpeğiniz birkaç yeni beceri öğrendikten sonra, köpeğinizi evde yalnız bırakmadan hemen önce bunları uygulayarak köpeğinizi zihinsel olarak yorabilirsiniz. Bölgenizdeki bir CPDT'yi bulmak için lütfen Profesyonel Davranış Yardımı Bulma makalemize bakın.
· Çeviklik, serbest stil (köpeğinizle dans etmek) veya flyball gibi köpek sporlarına katılın.
İlaçlar Yardımcı Olabilir
Köpeğinize bir davranış sorunu için herhangi bir ilaç vermeden önce daima veterinerinize veya bir veteriner davranış uzmanına danışın.
İlaç kullanımı, özellikle şiddetli ayrılık kaygısı vakalarında çok yardımcı olabilir. Bazı köpekler, sahiplerinden herhangi bir şekilde ayrılma konusunda o kadar stress yasarlar ki, ilaç yardımı olmadan tedavi uygulanamaz. Anksiyete önleyici ilaçlar, bir köpeğin kaygı yaşamadan bir dereceye kadar izolasyonu tolere etmesine yardımcı olabilir. Ayrıca tedavinin daha hızlı ilerlemesini sağlayabilir.
Nadir durumlarda, hafif ayrılık kaygısı olan bir köpek, davranış değişikliğine eşlik etmeden tek başına ilaç tedavisinden fayda görebilir. Köpek, ilacın yardımıyla yalnız bırakılmaya alışır ve ilacı yavaş yavaş bıraktıktan sonra bu yeni şartlandırmayı sürdürür. Bununla birlikte, çoğu köpeğin ilaç ve davranış değişikliği kombinasyonuna ihtiyacı vardır.
Bu seçeneği keşfetmek isterseniz, veterinerinizle yakın çalışabilecek veterinerinizle, bir veteriner davranış uzmanıyla veya Sertifikalı Uygulamalı Hayvan Davranışçısıyla konuşun. Bölgenizdeki bu profesyonellerden birini bulmak için lütfen Profesyonel Davranış Yardımı Bulma makalemize bakın.
Ne YAPMAMALI
Köpeğinizi azarlamayın veya cezalandırmayın. Kaygılı davranışlar itaatsizliğin veya kinin sonucu değildir. Bunlar tehlike tepkileridir! Köpeğiniz üzgün olduğu ve büyük bir stresle baş etmeye çalıştığı için yalnız kaldığında endişeli davranışlar sergiliyor. Onu cezalandırırsanız, daha da üzülebilir ve sorun daha da kötüleşebilir.
Ceviri: Ilker Unlu