Saldırganlık, köpeklerde en yaygın ve en ciddi davranış sorunudur. Aynı zamanda evcil hayvan ebeveynlerinin davranışçılardan, eğitmenlerden ve veterinerlerden profesyonel yardım istemelerinin bir numaralı nedenidir.
Saldırganlık Nedir?
"Saldırganlık" terimi, çeşitli durumlarda çok sayıda nedenden dolayı ortaya çıkan çok çeşitli davranışları ifade eder. Neredeyse tüm vahşi hayvanlar, bölgelerini korurken, yavrularını savunurken ve kendilerini korurken saldırgandır. İnsanlar ve köpekler de dahil olmak üzere gruplar halinde yaşayan türler, barışı korumak ve sosyal etkileşimleri müzakere etmek için saldırganlığı ve saldırganlık tehdidini de kullanır.
Bir köpeğin "saldırgan" olduğunu söylemek pek çok anlama gelebilir. Saldırganlık, genellikle uyarılarla başlayan ve bir saldırıyla sonuçlanabilecek bir dizi davranışı kapsar. Köpekler, agresif bir karşılaşma sırasında herhangi bir noktada çabalarını durdurabilir. İnsanlara saldırganlık gösteren bir köpek, genellikle aşağıdaki giderek artan yoğun davranışlar dizisinin bir bölümünü sergiler:
· Hareketsiz ve katı hale gelmek
· Kulağa tehditkar gelen gırtlak havlaması
· Temas etmeden kişiye doğru ileri atılmak veya saldıracak gibi yapmak
· Önemli bir baskı uygulamadan kişiyi hareket ettirmek veya kontrol etmek istercesine insanın elini vs ağzına almak
· "Muzzle punch" (köpek kelimenin tam anlamıyla kişiyi burnuyla yumruklar)
· Hırlamak
· Diş gösterme
· Hırıltı (hırlama ve diş göstermenin birleşimi)
· Saldırı amaçlı anı hamle
· İz bırakmayan hafif ısırma
· Cildi çizen hızlı ısırık
· Morarmaya neden olacak kadar basınçla ısırık
· Delinmeye neden olan ısırık
· Hızlı bir şekilde tekrarlanan ısırıklar
· Isırarak sallama
Köpekler her zaman bu sırayı izlemezler ve genellikle yukarıdaki davranışların birkaçını aynı anda yaparlar. Çoğu zaman, evcil hayvan ebeveynleri bir ısırıktan önce uyarı işaretlerini tanımlayamazlar. Bu nedenle köpeklerini aniden kontrolden çıkmış gibi algılarlar. Ancak, bu nadiren olur. Bir uyarı ile bir ısırık arasında sadece milisaniyeler olabilir; ancak köpekler nadiren önceden bir tür uyarı vermeden ısırırlar.
Agresif Davranışın Sınıflandırılması
Köpeğiniz geçmişte agresif davrandıysa veya agresif olabileceğinden şüpheleniyorsanız, onu üzen durumları gözünüzün önünden geçirmeyi deneyin. Saldırganlığından en çok kim etkilendi?Ne zaman ve nerede oldu? O sırada başka neler oluyordu? Köpeğinize az önce ne olmuştu ya da olmak üzereydi? Saldırganlığını durduran neydi? Bu soruların cevaplarını öğrenmek, köpeğinizin saldırgan tepkisini tetikleyen koşulları netleştirebilir ve davranışının nedenleri hakkında fikir verebilir. Köpeğinize yardım etmeyi ummadan önce doğru bir teşhise ihtiyacınız var.
Köpeklerde agresif davranış sorunları farklı şekillerde sınıflandırılabilir. Köpeğinizin neden agresif olduğunu anlamak için çıkarılarabilecek bir şema, saldırganlığın işlevine veya amacına dayandırılmalıdır. Saldırganlığı bu şekilde düşünürseniz, köpeğinizi saldırgan davranmaya neyin motive ettiğini belirleyebilir ve davranışından ne kazanmayı umduğunu belirleyebilirsiniz.
Bölgesel Saldırganlık
Bazı köpekler, davetsiz misafir ister dost ister düşman olsun, saldırır ve onu ısırır.
Köpeklerin vahşi akrabaları bölgeseldir. Belli bir bölgede yaşarlar ve bu bölgeyi davetsiz misafirlerden korurlar. Kurtlar son derece bölgeseldir. Sürünün parçası olmayan bir çakal veya kurt bölgelerini işgal ederse, yerleşik kurtlar saldırır ve davetsiz misafiri kovar. Bazı köpekler aynı eğilimleri gösterir. Evlerine giren insanlara veya diğer hayvanlara havlar ve hücum ederler. Köpekler bekçi ve koruma köpeği olarak genellikle bu bölgesel koruma düzeyine göre değer kazanır. Bununla birlikte, davetsiz misafir ister dost ister düşman olsun, bazı köpekler davetsiz misafirlere saldırır ve onları ısırır. Bölgesel saldırganlık, bir köpeğin düzenli olarak devriye gezdiği sınır boyunca veya evcil hayvan ailesinin mülkünün sınırlarında meydana gelebilir. Diğer köpekler, yalnızca eve gelen insanlara veya diğer hayvanlara karşı bölgesel saldırganlık gösterir. Erkek ve dişi köpekler bölgesel saldırganlığa eşit derecede eğilimlidir. Yavru köpekler nadiren bölgeseldir. Bölgesel davranış genellikle yavrular bir ila üç yaşlarında ergenlik veya yetişkinliğe doğru olgunlaştıkça ortaya çıkar.
Koruyucu Saldırganlık
Köpekler, aile üyelerinden veya arkadaşlarından birinin tehlikede olduğunu düşündüklerinde saldırgan davranışlar gösterebilirler.
Köpekler sosyal bir türdür. Kendi başlarına bırakılırlarsa, aile ve arkadaşlardan oluşan küçük gruplar veya sürüler halinde birlikte yaşarlardı. Bir sürünün bir üyesi tehlikedeyse, diğerleri genellikle o kişiyi savunmak için devreye girer. Bu, koruyucu saldırganlık olarak sınıflandırılır çünkü köpekler kendilerinden birini korur. Evcil köpekler, aile üyelerinden veya arkadaşlarından birinin (insan veya hayvan) tehlikede olduğunu düşündüklerinde aynı tür saldırgan davranışlar gösterebilirler. Bazen köpekler, koruyucu saldırganlığı sürülerindeki özellikle savunmasız olduğunu düşündükleri bireyler için gösterirler. Geçmişte yabancılara hiç saldırganlık göstermeyen bir köpek, yavruları olduğunda saldırgan davranmaya başlayabilir. Benzer şekilde, bir köpek, evcil hayvan ebeveynleri aileye bir insan çocuğu getirdiğinde ilk önce koruyucu saldırganlık gösterebilir. Bu davranış ilk bakışta kulağa hoş gelse de koruyucu köpek, aile dışındaki arkadaş ve akraba dahil herkese bebeğin güvenliğini tehdit ediyormuş gibi davranmaya başlayınca sorunlar baş gösterir. Hem erkek hem de dişi köpekler, koruyucu saldırganlığa eşit derecede eğilimlidir. Yavru köpekler nadiren koruyucudur. Bölgesel davranış gibi, koruyucu saldırganlık da genellikle yavru köpekler bir ila üç yaşlarında ergenlik veya yetişkinlik dönemine girerken ortaya çıkar.
Sahiplenici Saldırganlık
Pek çok köpek, ihtiyaç duysun ya da duymasın, eşyalarını başkalarından koruma eğilimi gösterir.
Köpekler, hayatta kalmak için yiyecek, yuva yerleri ve eşler için rekabet etmek zorunda kalan vahşi atalardan evrimleşmiştir. Evcil köpeklerimiz artık bu kadar sert gerçeklerle yüzleşmese de, çoğu, ihtiyaç duysalar da duymasalar da, sahip olduklarını başkalarından koruma eğilimi gösteriyor. Bazı köpekler sadece yiyeceklerini önemser. Bu köpekler, bir kişi veya başka bir hayvan mama kasesine yaklaştığında veya yemek yerken onlara yaklaştığında agresif tepki verebilir. Diğer köpekler çiğneme kemiklerini, oyuncaklarını veya çaldıkları şeyleri korurlar. Yine de diğerleri en sevdikleri dinlenme yerlerini, ev içi kafeslerini veya yataklarını korurlar (Genellikle, bu köpekler aynı zamanda evcil hayvan ebeveynlerinin yataklarını da korurlar!). Su kaselerini koruyan köpekler daha az yaygındır. Genellikle sahiplenici bir köpeği teşhis etmek kolaydır çünkü o sadece çok istediği bir şeye sahip olduğunda saldırgandır. Ancak bazı köpekler, değerli eşyalarını evin etrafında saklayacak ve onları, değerli bir nesnenin yakınında olduklarından haberi olmayan insanlardan veya hayvanlardan koruyacaktır. Erkek ve dişi köpekler sahiplenici saldırganlığa eşit derecede eğilimlidir ve bu tür saldırganlık hem yavru köpeklerde hem de yetişkinlerde yaygındır.
Korku Saldırganlığı
Korkmuş bir köpek, köşeye sıkıştırılırsa veya tuzağa düşürülürse saldırganlaşabilir.
Hayvanlar ve insanlar bir şeyden korktuklarında o şeyden uzaklaşmayı tercih ederler. Buna ‘’kaçış tepkisi’’ denir. Ancak kaçmak bir seçenek değilse, çoğu hayvan dövüş tepkisine geçer. Kendilerini korkunç şeyden korumaya çalışırlar. Yani bir köpek, bir insandan veya başka bir hayvandan korkabilir, ancak bunun tek çaresi olduğunu düşünürse yine de saldırabilir. Korkak bir köpek normalde korkmuş bir beden dili sergiler ve geri çekilir, ancak köşeye sıkışırsa veya tuzağa düşmüş hissederse saldırganlaşabilir. Bazı köpekler, fiziksel ceza alma olasılığı karşısında korkarlar, ancak tehditkar bir kişi onlara ulaştığında saldırırlar. Korkak köpekler bazen kendilerini korkutan bir insan ya da hayvandan kaçarlar ama bu kişi ya da hayvan arkasını dönüp giderse arkadan yaklaşıp ısırır. Bu nedenle korkak bir köpeğe sırtınızı dönmekten kaçınmak iyi bir fikirdir. Korku saldırganlığı, hızlı ısırıklarla karakterize edilir, çünkü korkulu bir köpek ısırmaya ve sonra kaçmaya motive olur. Bazen saldırganlık açık tehditlerle başlamaz. Korkmuş bir köpek, kurbanı uyarmak için dişlerini göstermeyebilir veya hırlamayabilir. Bu tür bir durumda tek uyarı, köpeğin korkulu duruşu ve geri çekilme girişimleridir. Erkek ve dişi köpekler, saldırganlıktan korkmaya eşit derecede eğilimlidir ve bu tür saldırganlık hem yavru köpeklerde hem de yetişkinlerde yaygındır.
Savunma Saldırganlığı
Korkuyla motive olan savunmacı saldırgan köpekler, en iyi savunmanın iyi bir saldırı olduğuna karar verirler.
Korku saldırganlığıyla yakından ilişkili olan savunma saldırganlığıdır. Birincil fark, köpeğin benimsediği stratejidir. Savunmacı saldırgan köpekler hala korkuyla motive olurlar, ancak geri çekilmeye çalışmak yerine en iyi savunmanın iyi bir saldırı olduğuna karar verirler. Savunmacı olarak agresif olan köpekler, korkulu ve saldırgan duruşların bir karışımını sergilerler. Başlangıçta, havlayarak ve hırlayarak onları korkutan bir kişiye veya başka bir köpeğe saldırabilirler. Kurbanın donmasına veya ilerlemesine bakılmaksızın, savunmacı saldırgan köpek genellikle ilk vuruşu yapar. Yalnızca kurban geri çekilirse, savunmacı saldırgan köpek bir saldırıyı iptal edebilir. Erkek ve dişi köpekler, savunma saldırganlığına eşit derecede eğilimlidir. Yetişkinlerde yavru köpeklere göre biraz daha yaygındır çünkü köpeklerin bu savunma stratejisini kullanmak için biraz özgüvene ihtiyacı vardır ve yavru köpekler genellikle yetişkinlerden daha az özgüvenlidir.
Sosyal Saldırganlık
Kendini yüksek statüde algılayan bir köpek, aile üyelerine karşı saldırganlık gösterebilir.
İnsanlar ve köpekler gibi sosyal gruplar halinde yaşayan hayvanlar, grup üyeleri arasındaki çatışmayı en aza indirmek için genellikle belirli kurallara göre yaşarlar. Köpek de dahil olmak üzere köpekgil türleri, hangi grup üyelerinin ilk önce yemeği, en iyi dinlenme noktalarını ve çiftleşme fırsatlarını etkileyen bir tür hiyerarşik düzen benimser. Bu nedenle, her seferinde değerli şeylere erişim için mücadele etmek yerine, totem direğinin alt sıralarında yer alanlar, sıralarını almadan önce üst kademelerin paylarına düşene kadar beklemeleri gerektiğini bilirler. Bu düzenli ilişkiler, ritüelleştirilmiş saldırganlık gösterileriyle sıklıkla pekiştirilir. Yüksek statüye sahip bireyler, diğerlerine sürüdeki yerlerini hatırlatmak için agresif tehditler kullanır. Birlikte yaşayan insanlar ve köpekler arasındaki ilişkiler kesinlikle bu basitleştirilmiş tanımdan daha karmaşıktır, ancak kendini yüksek statüde algılayan bir köpeğin aile üyelerine karşı saldırganlık gösterebileceğini bilmek yine de önemlidir. (Bu tür davranışlara bazen baskınlık veya statü arama saldırganlığı denir). Bu nedenle, bir köpek, bir evcil hayvan ebeveyni için tamamen güvenilir olabilir, ancak diğerine veya ailedeki küçük çocuklara karşı agresif tepkiler verebilir. Bu tür köpekler genellikle "Jekyll ve Hyde" olarak tanımlanır, çünkü çoğu zaman mutlu, arkadaş canlısı köpeklerdir. Ancak, sürüdeki birinin sınırlarını aştığını hissederlerse, bu köpekler hızla saldırganlığa başvurabilir. Agresif bir tepki, genellikle bir köpeğin aşağıdakiler gibi tehdit edici veya nahoş olarak algıladığı şeyler tarafından kışkırtılır:
· Yiyecegini almak
· Çiğneme kemiği, oyuncak veya çalıntı bir nesneyi alıp götürmek
· Uyurken köpeği rahatsız etmek
· Dinlenirken köpeği fiziksel olarak hareket ettirmek
· Köpeğe sarılmak veya öpmek
· Köpeğin üzerine eğilmek veya uzanmak
· Köpeği itaatkar bir duruşa sokmak (aşağı veya karın üstü pozisyon)
· Köpeği kaldırmaya çalışmak
· Köpeği istediği bir şeyden uzak tutmak
· Köpeğin yüzünü tımar etmek, yıkamak, havluyla yıkamak veya silmek
· Köpeğin kulaklarına veya ayaklarına dokunmak
· Köpeğin tırnaklarını kesmek
· Köpeğin tasmasını çekiştirme veya çekme, tasmasını tutma veya koşum takımı takma
· Sözlü olarak köpeği azarlamak
· Sivri parmak veya rulo halinde gazete ile köpeği tehdit etmek
· Köpeğe vurmak veya vurmaya çalışmak
· Köpekle aynı anda kapıdan geçmek veya köpeğe çarpmak
Sosyal saldırganlık erkeklerde dişilerden biraz daha yaygındır ve safkanlarda karışık
ırklardan daha yaygındır. Yavru köpekler, insanlara karşı nadiren sosyal olarak saldırgandır, ancak diğer köpeklerle, özellikle de batim kardesleriyle birlikte olabilirler. Sosyal saldırganlık genellikle bir ila üç yaş arasındaki köpeklerde gelişir.
Sosyal saldırganlığın içerdiği karmaşıklıkların davranış uzmanları tarafından yeterince anlaşılmadığını ve hararetle tartışıldığını fark etmek önemlidir. Bazıları, tüm sosyal saldırganlığın korku ve endişeden kaynaklandığına inanırken, diğerleri bunun öfke ve kontrol arzusu tarafından motive edildiğine inanır. Bir uzmana danışırken, onun tedavi önerileri konusunda rahat olduğunuzdan emin olun. Profesyonelin önerileri, köpeğinize korku ve saygı aşılamak için sırt üstü yere yatırma, enseden sallama ve tasmadan asma gibi tekniklerden oluşuyorsa, köpeğinizin iyileşme yerine daha kötüye gitme şansı çok yüksektir ve bu süreçte ısırılabilirsiniz. Ceza uygun olabilir, ancak yalnızca iyi planlandığında ve uygulamada sınırlı olduğunda. Cezanın makul kullanımı her zaman olumlu pekiştirmeye ve güvene dayalı bir programa yerleştirilmelidir.
Hüsranla Ortaya Çıkan Saldırganlık
Bir şey nedeniyle heyecanlanan veya heyecanlandırılan ancak onu elde etmesine izin verilmeyen bir köpek saldırgan olabilir.
Köpekler, hüsrana uğradıklarında bazen saldırdıkları için insan çocukları gibi davraniyor gorunebilirler. Bir şey nedeniyle heyecanlanan veya heyecanlandırılan ancak onu elde etmesine izin verilmeyen bir köpek, özellikle onu geride tutan kişi veya şeye karşı saldırgan olabilir. Örneğin, hüsrana uğramış bir köpek dönüp tasmasını ısırabilir veya tasmasını veya tasmasını tutan eli ısırabilir. Zamanla, köpek kısıtlamayı hayal kırıklığı duygularıyla ilişkilendirmeyi öğrenebilir, böylece heyecanlanacak bir şey olmadığında bile, kısıtlandığında agresif tepki verme eğilimi gösterir. Bu, normalde arkadaş canlısı olan bazı köpeklerin bir kapının arkasına, bir kafese veya taşıma kutusuna, bir arabaya veya tasmaya konduklarında neden agresif hale geldiklerini açıklar. Aynı şekilde, insanları seven bir köpek, evcil hayvanı olan ebeveyni, misafirlerin eve girip çıkabilmesi için onu kucağına aldığında, yine de şaşırtıcı düzeyde saldırganlık gösterebilir. Erkek ve dişi köpekler, hayal kırıklığından kaynaklanan saldırganlığa eşit derecede eğilimlidir ve bu tür saldırganlık hem yavru köpeklerde hem de yetişkinlerde görülür.
Yönlendirilmiş Saldırganlık
Yönlendirilmiş saldırganlık, bir köpek bir kişi veya hayvan tarafından kışkırtıldığında veya ona karşı saldırganlık gösterdiğinde ve başka biri müdahale ettiğinde ortaya çıkar.
Yönlendirilen saldırganlık, köpeğin hayal kırıklığına uğramasına gerek olmaması dışında, hayal kırıklığıyla ortaya çıkan saldırganlığa çok benzer. Köpek, saldırganlığını onu tetikleyen kaynaktan müdahale eden kişi veya hayvana yönlendirir. Bu nedenle insanlar köpek kavgalarını ayırmaya çalıştıklarında sıklıkla ısırılırlar. Bir kişi bir kavga etmekte olan köpeğini yakaladığında veya ittiğinde, köpek aniden dönüp ısırabilir. Başka bir örnek, iki köpeğin bir çitin arkasından birine havlamasıdır. Bazen biri dönüp diğerine saldırır. Erkek ve dişi köpekler, yönlendirilmiş saldırganlığa eşit derecede eğilimlidir ve bu tür saldırganlık hem yavru köpeklerde hem de yetişkinlerde görülür.
Acıyla Ortaya Çıkan Saldırganlık
Nazik, arkadaş canlısı bir köpek, acı çektiğinde agresif davranabilir.
Bu nedenle, kendi köpeğiniz olsa bile yaralı bir köpeğe dokunurken önlem almak çok önemlidir. Ağrılı bir ortopedik rahatsızlığı veya enfeksiyonu olan bir köpek, ona dokunmanızın nedeni onu tedavi etmek olsa bile, çok az uyarı ile ısırabilir. Kıstırma (veya sivri uçlu) tasma veya şok tasması gibi belirli eğitim ekipmanı parçalarının uygunsuz kullanımı, bir köpeğe acı verebilir ve evcil hayvan ebeveyninin acıyla ısırılmasına neden olabilir. Erkek ve dişi köpekler, ağrı kaynaklı saldırganlığa eşit derecede eğilimlidir ve bu tür saldırganlık hem yavru köpeklerde hem de yetişkinlerde görülebilir.
Cinsiyete Bağlı Saldırganlık
Evcil köpeklerin nadiren üreme fırsatı olsa da, kısırlaştırılmamış erkek köpekler kızgınlık döneminde dişilerin ilgisini çekmeye devam edecek ve dişiler yine de bir erkeğe erişmek için rekabet edeceklerdir. Kısırlaştırılmamış erkek köpekler bazen, hiç dişi olmadığında bile diğer erkek köpeklere meydan okur. Aynı evde birlikte yaşayan erkekler arasında da kavga çıkabilir. Vahşi doğada sık rastlandığı üzere en güçlü erkeklerin üreme için dişileri çekme olasılığı daha yüksektir. Aynı şekilde, aynı evde birlikte yaşayan dişiler, hangi dişinin üremek için bir erkeğe erişebileceğini belirlemek için rekabet edebilir. Bu tür saldırganlık nadirdir. En sık üreme açısından kısırlaştırılmamış erkeklerde ve daha az sıklıkla kısırlaştırılmamış dişilerde görülür. Yetişkinken kısırlaştırılan köpeklerde de bu tür bir saldırganlık gösterebilir. Cinsiyete bağlı saldırganlık olursa, ilgili köpekler genellikle en az bir ila üç yaşındadır.
Avcı Saldırganlık
Köpekler, her ikisi de büyük yırtıcı olan kurtlar ve çakallarla yakından ilişkilidir ve evcil köpekler, hızlı hareket eden şeyleri kovalamak ve yakalamak da dahil olmak üzere, bazı klasik köpek avcı davranışları sergilemeye devam etmektedir. Birçok köpek koşan insanları, bisiklet ve tekerlekli paten kullanan insanları ve arabaları kovalamayı sever. Ayrıca evcil hayvanları, vahşi yaşamı ve çiftlik hayvanlarını da kovalayabilirler. Bazı köpekler, kovaladıkları şeyi yakalamayı başarırlarsa ısırır ve hatta öldürürler. Avcı saldırganlık, diğer saldırganlık sınıflandırmalarından çok farklıdır çünkü bir saldırıdan önce nadiren herhangi bir uyarı verilir. Avcı bir köpek, kurbanını uyarmak için önce hırlamaz veya dişlerini göstermez, bu nedenle avcı saldırganlık birdenbire ortaya çıkmış gibi görünebilir. Avcı davranış, bir insan bebeğine yönelikse özellikle rahatsız edici olabilir. Bazen bir bebeğin ağlama sesi veya bir bebeği beşikten kaldırma hareketi, avcı bir köpeğin şimşek hızında tepki vermesini tetikleyebilir. Neyse ki, evcil köpeklerde insanlara veya diğer köpeklere yönelik avcı saldırganlık son derece nadirdir.
Aile Üyeleri, Yabancılar veya Diğer Hayvanlar
Köpeğinizin kime karşı saldırgan olduğunu belirlemek, davranışını anlamak için çok önemlidir. Köpeklerin tanıdık olmayan insanlara karşı agresif davranması yaygın bir durumdur. Bazı araştırmalar, tüm evcil köpeklerin %60 ila 70 kadarının yabancılara tehditkar bir şekilde havladığını ve etraflarındayken düşmanca davrandığını bildirmektedir. Tanıdık olmayan köpeklere yönelik saldırganlık da yaygındır. Köpeklerin aile üyelerine veya evdeki diğer evcil hayvanlara yönelik saldırganlığı yönlendirmesi daha az yaygındır. En sorunlu köpekler, çocuklara, özellikle de ailedeki çocuklara karşı saldırgandır. Güvenlik endişeleri nedeniyle çocuklara yönelik saldırganlığın tedavisi son derece zor olmakla kalmaz, aynı zamanda bu sorunu olan bir köpeğin güvenilir olma olasılığı zayıftır.
Bazı köpekler yalnızca belirli bir insan kategorisine karşı saldırgandır. Bir köpek yalnızca veterinere veya bakıcıya veya postacıya veya tekerlekli sandalyedeki insanlara veya baston ve yürüteç kullanan kişilere karşı saldırgan olabilir. Bazı durumlarda, bir köpeğin onu üzen insanlara erişimini sınırlamak kolaydır. Örneğin, kısa tüylü köpeğiniz tıraş makinesinden hoşlanmıyorsa, onu evde kendiniz tarayabilirsiniz. Ancak diğer durumlarda, hedeflenen insanlardan kaçınmak imkansızdır. Örneğin, çocukları sevmeyen bir köpeğiniz varsa ve anaokulunun yanındaki yoğun nüfuslu bir apartmanda yaşıyorsanız, köpeğinizi çocuklara maruz bırakmaktan kaçınmak zor olacaktır.
İnsanlara yönelik saldırganlık, köpeklere yönelik saldırganlık ve diğer hayvanlara yönelik saldırganlık nispeten bağımsız davranış kalıplarıdır. Örneğin, köpeğiniz diğer köpeklere karşı saldırgansa, bu onun insanlara karşı saldırgan olma ihtimalinin az ya da çok olduğu anlamına gelmez.
Risk faktörleri
Agresif köpeğinizle yaşamaya ve onu tedavi etmeye karar verirseniz, dikkate alınması gereken birkaç faktör vardır çünkü evcil hayvan ebeveyni olarak köpeğinizin davranışlarından nihai olarak siz sorumlusunuz. Bu faktörler, köpeğinizle yaşamanın risk düzeyini ve davranışını değiştirme olasılığını içerir:
Boy. Diğer faktörler ne olursa olsun, büyük köpekler küçük köpeklere göre daha korkutucudur ve daha fazla zarar verebilir.
Yaş. Saldırganlık sorunu olan genç köpeklerin, yaşlı köpeklere göre daha uysal ve rehabilite edilmesi daha kolay olduğuna inanılmaktadır.
Isırık geçmişi. Halihazırda ısırmış olan köpekler bilinen bir risktir.
Önem derecesi. Saldırganlıklarını diş gösterme, hırlama veya ısiracak gibi yapma cizgisinde durduran köpekler, ısıran köpeklere göre birlikte yaşamak ve çalışmak için çok daha güvenlidir. Aynı şekilde, küçük çürükler, çizikler ve küçük delikler acan köpekler, ciddi yaralar açan köpeklere göre daha az risk taşır.
Tahmin edilebilirlik. Isırmadan önce çok az uyarı veren veya hiç uyarı vermeyen ve tutarsız, öngörülemeyen şekilde saldırgan olan köpekler, saldırganlık nedeniyle ötenazi olma riski en yüksek olan köpeklerdir. Isırmadan önce uyarı veren köpekler, insanlara ve diğer hayvanlara geri çekilmeleri ve yaralanmamaları için zaman tanır. Sezgilere aykırı görünse de, örneğin onu yataktan her ittiğinizde her zaman agresif tepki veren bir köpekle yaşamak, bunu yalnızca ara sıra yapan bir köpekle yaşamaktan daha kolaydır.
Hedefler. Köpeğinizin saldırganlığını tetikleyen olaylara ne sıklıkta maruz kaldığı, davranışını yönetmenin ve çözmenin ne kadar kolay olduğunu etkileyebilir. Güvenli bir şekilde çitle çevrili bir avluya sahip kırsal bir ortamda yaşıyorsanız, yabancılara karşı agresif olan bir köpeği kontrol etmek nispeten kolaydır. Çocuklara karşı saldırgan olan bir köpek, evcil hayvan ebeveynleri çocuksuzsa ve çocuklu arkadaşları veya akrabaları yoksa yönetilebilir. Tanıdık olmayan köpeklere karşı saldırgan olan bir köpek, köpek parklarından hoşlanmayan ve köpeklerini izole edilmiş yürüyüş parkurlarında egzersiz yapmayı tercih eden evcil hayvan ebeveynleri için çok az zorluk teşkil eder. Buna karşılık, tekrarlayan kulak enfeksiyonları olan ve ona ilaç vermeye çalışırken aile üyelerini ısıran bir köpekle yaşamak stresli ve nahoş olabilir.
Tetikleyiciler. Köpeğinizi agresif davranmaya iten koşullar kolay mı yoksa kaçınılması imkansız mı? Köpeğiniz yemeğini sadece yemek yerken koruyorsa, çözüm basittir: Yemek yerken ondan uzak durun. Köpeğiniz oradayken boş mama kabını koruduğu için kimse mutfağa güvenli bir şekilde giremiyorsa bu başka bir hikayedir. Köpeğiniz ulaşabileceği herhangi bir yabancıyı ısırırsa, yabancıları yalnızca onu öpmeye çalışırlarsa ısıran bir köpekten çok daha tehlikelidir.
Köpeğinizi motive etme kolaylığı. Son husus, yeniden eğitim sırasında köpeğinizi motive etmenin ne kadar kolay olduğudur. Bir saldırganlık sorununu tedavi etmenin en güvenli ve en etkili yolu, kalifiye bir profesyonelin rehberliğinde davranış değişikliği uygulamaktır. Bir köpeğin davranışını değiştirmek, onu iyi davranışı için ödüllendirmeyi içerir; bu nedenle, köpeğiniz övgü, ödül yiyeceği ve oyuncaklardan hoşlanıyorsa muhtemelen daha başarılı olursunuz. Alışılmış ödüllerle özellikle motive olmayan köpeklerle çalışmak özellikle zor olabilir ve böyle bir köpeğin rehabilite olma olasılığı düşüktür.
Daima Veterinerinizle Çalışın
Bazı agresif köpekler, tıbbi bir durum veya komplikasyon nedeniyle böyle davranıyor olabilirler. Akut ağrılı durumlara ek olarak, ortopedik sorunları, tiroid anormalliği, adrenal disfonksiyonu, kognitif disfonksiyon, nöbet bozuklukları ve duyusal eksiklikleri olan köpekler, sinirlilik ve saldırganlıkta değişiklikler gösterebilir. Geriatrik köpekler, saldırgan davranışlara yol açabilecek kafa karışıklığı ve güvensizlikten muzdarip olabilir. Bazı ilaçlar ruh halini değiştirebilir ve köpeğinizin saldırganlığa karşı duyarlılığını etkileyebilir. Diyet bile potansiyel bir katkıda bulunan faktör olarak gösterildi. Köpeğinizin saldırganlık sorunu varsa, davranışına neden olabilecek veya kötüleştirebilecek tıbbi sorunları ortadan kaldırmak için başka bir şey yapmadan önce onu bir veterinere götürmeniz çok önemlidir. Veteriner tıbbi bir sorun keşfederse, köpeğinize iyileşmesi için en iyi şansı vermek için onunla yakın çalışmanız gerekir.
Daima Profesyonel Davranış Uzmanı ile Çalışın
Saldırganlık tehlikeli bir davranış sorunu olabilir. Teşhisi karmaşıktır ve rehabilitasyonu zor olabilir. Birçok davranış değiştirme tekniği, yanlış uygulandığında zararlı etkilere sahiptir. Son derece deneyimli profesyoneller bile zaman zaman ısırılır, bu nedenle agresif bir köpekle yaşamak ve onu tedavi etmek doğası gereği risklidir. Nitelikli bir profesyonel, köpeğinizin mizacına ve ailenizin benzersiz durumuna göre özelleştirilmiş bir tedavi planı geliştirebilir ve uygulama sürecinde size koçluk yapabilir. Köpeğinizin ilerlemesini izleyebilir ve gerektiğinde planda değişiklikler yapabilir. Uygunsa, köpeğinizin yaşam kalitesinin çok düşük olduğu veya köpeğinizle yaşama risklerinin çok yüksek olduğu ve ötenazinin gerekli olduğu durumlara karar vermenize de yardımcı olabilir. Bölgenizde Sertifikalı Uygulamalı Hayvan Davranışçısı (CAAB veya ACAAB), veteriner davranışçı (Dip ACVB) veya Sertifikalı Profesyonel Köpek Eğitmeni (CPDT) nasıl bulacağınızı öğrenmek için lütfen Profesyonel Davranış Yardımı Bulma makalemize bakın. Bir CPDT kullanmayı seçerseniz, eğitmenin size yardım etmeye yetkili olduğundan emin olun. CPDT sertifikası için bu uzmanlık gerekli olmadığından, köpek saldırganlığını tedavi etme konusunda eğitimi ve deneyimi olup olmadığını belirleyin.
Saldırganlık Rehabilite Edilebilir mi?
Agresif köpeklerin evcil hayvan ebeveynleri, köpeklerinin "iyileştiğinden" emin olup olamayacaklarını sık sık sorarlar. Saldırganlığı etkileyen davranış değiştirme teknikleri dikkate alındığında, şu anki anlayışımız, bazı saldırganlık türlerinin görülme sıklığı ve sıklığının azaltılabileceği ve bazen ortadan kaldırılabileceğidir. Ancak, saldırgan bir köpeğin tamamen rehabilite edileceginin garantisi yoktur. Çoğu durumda, tek çözüm, bir köpeğin saldırganlığını tetikleyen durumlara, insanlara veya şeylere maruz kalmasını sınırlayarak sorunu yönetmektir. Agresif bir köpekle uğraşırken her zaman risk vardır. Evcil hayvan ebeveynleri, köpeklerinin davranışlarından sorumludur ve kimsenin zarar görmemesi için önlem almalıdır. Bir köpek yıllardır uslu dursa bile, saldırganlığını tetikleyen "mükemmel fırtınayı" yaratmak için gerekli tüm koşulların ne zaman bir araya geleceğini tahmin etmek mümkün değildir. Stresli durumlarla başa çıkmanın bir yolu olarak saldırganlığa başvurma geçmişi olan köpekler, bu stratejiye geri dönebilir. Saldırgan köpeklerin evcil hayvan ebeveynleri ihtiyatlı olmalı ve her zaman köpeklerinin rehabilite edilmediğini varsaymalı, böylece gardlarını asla düşürmemelidirler.
Bazı Irklar Diğerlerinden Daha mı Agresif?
Isırma ve saldırganlık üzerine toplanan istatistiklere bakarsak, bazı ırkların ısırma olasılığının daha yüksek olabileceği doğrudur. Bunun için birçok nedeni vardır. Muhtemel sebeplerden biri, çoğu köpek ırkının bir zamanlar insanlar için belirli işlevlere hizmet etmiş olmasıdır. Bazıları bekcilik ve koruma eğilimleriyle, bazıları avlanma hünerleriyle, bazıları dövüş becerileriyle ve diğerleri de "oyunculuk" ve azimleriyle çok değerliydi. Bu türlerin evcil köpekleri günümüzde orijinal amaçlarını nadiren yerine getirseler de, bireyler hala atalarının DNA'sını genlerinde taşırlar. Bu da belirli bir irkin üyelerinin belirli saldırganlık türlerine yatkın olabileceği anlamına gelir. Buna rağmen, bir köpeği cinsine göre yargılamak ne doğru ne de akıllıcadır. Saldırgan davranış problemlerinin çok daha iyi tahmin edicileri, bir köpeğin bireysel mizacı ve insanlarla ve diğer hayvanlarla etkileşim geçmişidir. İlgilendiğiniz cins veya cins karışımının size ve yaşam tarzınıza uygun olduğundan emin olmak için her zaman ırkları araştırmalısınız.
Çeviri: İlker Ünlü